her zamanki gibi 1 gun onceden belli belirsiz bir stres kapladi icimi, kocam ne kadar "gerek yok artik" dese de, prensesim ne kadar hareketleriyle/tepkileriyle varligini tum inanilmazligiyla gozler onune serse de! yine de icimdeki ufak kipirdanmalara engel olamiyorum muayene oncesi. dolayisiyla dun geceyi once dame de sion'daki 1 saatlik piyano konseri ardindan yakup taki raki-balik sofrasi ile doldurmak cok iyi geldi, kafami dagitmak icin. bir de uzerine 4 ay once evlenen arkadaslarimizin 4 aylik bir oglan cocugu beklemekte olduklarini ogrenince acaip sevindik. prensesin ilk arkadasi belli oldu, bebeklik arkadasi:))
derken 1 gibi yatip yine de sabah uyuyamayip erkenden kalktik, kocamin annesini once sonra da benim annemi alarak--evet ilk defa annelerimizi de yanimiza alarak-- doktorun yolunu tuttuk. benden baska herkes sakin, kocam asiri sakin. doktorun kalabalik ailemizi ilk gorudugundeki yorumu -"anneler geldigine gore artik sonlara yaklastik demektir." :)
hersey yolunda cok sukur, vee kizimiz yola girmis, basasagi dogum pozisyonunu almis bile! bu durumda yuzu gorunmedi tabi! anneler icin heyecanlandigimizla kaldik, ama olsun haber cok iyi:) napalim biz de kahvalti yapariz hepbirlikte dedik, kahvalti/oglen yemegi karisik 2 ogunluk yemek yedik.. uzerine 1 saat sonra ben bir de buyukannenin yaptigi katmerlerden tahin-pekmez esliginde goturdum, kocamin saskin bakislari altinda ve gunumuzu sakinlikle kapadik mideler dolu bir sekilde.. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder