is yerinde son haftam. gecen haftanin heyecani yerini tatli bir burukluga birakti. bir yandan islerimi ayarlamaya, uzerimde is birakmamaya, Ayhan'a ogretmedigim sey kalmamasina ozen gosteriyorum, bir yandan mailleri arsivliyorum, bir yandan bilgisayarimi temizliyorum derken zaman nasil geciyor anlamiyorum. derken bugune, en yakin arkadasimin baby-shower duzenledigi persembe oglenine geliyoruz. Murat, Derya ve Ayhan yemege goturup sonra da 1'e kadar yukari cikarmadan oyalamaya calisiyorlar, derken hazir olduklari mesaji! geliyor ve yukari cikiyoruz.en buyuk toplanti odamiza girdigim anda evlilik muzigine benzer bir muzik caliyor, yere pembe bir yol cizmisler ve beni odanin ortasindaki pastaya yonlendiriyor:
ve derken Redd'in "prensesin uykusu" sarkisi esliginde ofis fotograflarimizdan olusan slide'larda duygulu anlar yasiyorum, ve ardindan gunun 3er 4er kisilik gruplar halinde bana dileklerini ilettikleri video cekiminde agzim kulaklarima variyor.. o kadar guzeldi, o kadar duyguluydu ki..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder