her muayene oncesi olan stres en az seviyede bu sefer, 2 arkadasim geliyorlar cunku, Asli ve Ahu. Biraz da olsa NTS'deki bebegimin kalp atislarini duymalari icin 10 dakika erken gelmelerini soyluyorum. sabah erkenden kalkip doktorun yolunu tutuyoruz. NTS sirasi cok, doktor randevuya aliyor once bizi, koltuga yerlesmisken Ahu geliyor iceri doktordan hemen once, benim kadar heyecanli. 5 dakika sonra acilan kapıdan Asli'nin geldigini umuyorum ama doktor giriyor iceri, isiklar kapaniyor.. ve bizim ufaklik donmus bas yukari tekrar! 7. ayda hazirken, hazirlenmisken normal dogum icin gerekli bas asagi pozisyonu, simdi 8. ayda birden dolanmaya basliyor tekrar. birseyler ters gitmis gibi hissediyorum, gozlerim doluyor, Evren'le gozgoze gelmemeye calisiyorum, Asli'nin gelememis olmasini dusunmeye zorluyorum fayda etmiyor. Ahu'nun bebisin kalbini renkli ultrasonda gordugu ve kalp atislarini duydugu andaki heyecanina kaptirmaya calisiyorum, sadece saniyeler suruyor soku unutmam icin. beklemiyoruz cunku, 7. ayda beliren ve 2 hafta onceki randevuda da basasagi durarak bize dogumun normal olacagi ve daha da onemlisi herseyin "normal" bir sekilde yolunda oldugunun sinyallerini veren bebegimiz simdi supriz yapiyor..
2 hafta once portakal, havuc gibi hazir sekeri fazla olan gidalari azaltmami oneren doktor, onerisine pisman oluyor, yarim kilo vermis buluyor beni ve bebegimiz de olmasi gerekenden 100gr az almis. "-ne disiplinli bir ciftsiniz" diyerek bir sonraki randevuda bebegimizi 2,5 kilo gormek istedigini soyleyerek tam tutturacagimiza belli ki inaniyor derinden.
NTS'ye giriyorum, Asli geliyor, kacirmadigini zannediyor once, farkettirince "uzulme" diyorum, "hala daha en az 3 randevumuz olacak, her ne kadar artik yuzunu gostermiyor olsa da!"
doktorun onerisi dogrultusunda enfes bir afyon kahvaltisi yapiyoruz atasehirde balli-kaymakli, koy ekmekli, binbir cesit peynirli, nesemiz biraz yerine geliyor. ayrilip eve donunce 3-4 saate yakin uyuyoruz ve tum haftasonunu benzer bir sekilde geciyoruz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder